پرواز بی پروا
(به قلم جناب آقای مهدی براکه پور)

ضمن ستایش ایده حاکم بر مقاله «ژورنالیست نیستم اما ...» نوشته سرکار خانم دکتر داودی و پیرو نکات مورد اشاره در مقام بیان آثار مطالعه علمی و پژوهشی در حوزه استقلال وکلا و تاکید بر لزوم توسل به رویکردها و نگرش های عمیق پژوهشی ، مدارک معتبر علمی ، دلایل مستدل عقلی و نقلی و همچنین مطالعات تطبیقی و مداقه نسبت به دست آوردهای سایر مُدُن صاحب تمدن در این حوزه جهت صیانت از درخت سترگ و ریشه دار وکالت ، به مثابه چراغ راهی رسیده از پیشگامان و کامیابان این وادی ، بیش از قبل سنگینی این رسالت بر دوش صاحبنظران و بازیگران صحنه اندیشه و تعقل احساس می شود.چه آنچه به مصداق  "نحن ابنا الدلیل ؛ نمیل حیث یمیل"،هرگونه تصمیم گیری و اتخاذ موضع در این برهه زمانی حساس اگر از ادله متقن برای رسیدن به نظری صائب تساهل شود خود موجب نقض غرضی نا بخشودنی خواهد شد . چرا که آهنگ آن داریم تا با آغوشی باز و قلبی پر امید و با استیذان از کلام «ما نَنْسَخْ مِنْ آیَةٍأَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَیْرٍ مِنْها أَوْ مِثْلِها» ما هیچ آیتی را نسخ نمی‏کنیم و یا آن را از یادها نمی‏بریم مگر آنکه بهتر و یا مثل آن را بیاوریم) دعوت مراسم رونمایی از تندیس وکیل مستقل را اجابت نماییم . مصاف با وجوه تسمیه ای همچون حیثیت ملی و میهنی ، عیار و اعتبار نظام قضایی و دادرسی ، رعایت حقوق شهروندی  و حفظ کرامت ذاتی انسان با آن همه بار معنایی و مسئولیت آور و رابطه دو سویه با مبانی وکالت مستقل ، اتقان ادله بما هو دلیل را توجیه می نماید که هریک چنان فلسفه ای را در سرگذشت خود دارد که پرداختن به آن در این مقال نخواهد گنجید . اما توسل به خرد جمعی جمهور وکلا،خصوصا وکلایی که در مراتب آکادمیک فعالند،صاحبان فضل ، و پرهیز از تصمیم های خلق السّاعه ، راهی کلیدی برای دیدار با حلقه مفقوده این وادی به حساب می آید.و نظر به:﴿فبشّر عباد الّذین یستمعون القول فیتّبعون أحسنه أُولئک هم أُولوا الألباب﴾؛"به بندگان من که سخن‌ها را می‌شنوند و بهترین آن را تبعیت می‌کنند، بشارت ده،آنان صاحبان خرد هستند." در پی نظر حسن نه بلکه احسن در این راه است . هر چند به نظر میرسد اینجا بحث اقوال در معنای مجازی آن بکار رفته و به دلالت عقلی، متَّبَع برهان است یعنی انسان باید تابع برهان باشد نه تابع صرف اقوال . ما باید خودمان را تابع دلیل كنیم نه اینكه چون كسی نگفته است پس ما هم نگوییم همانطور که در ترجمه قول صدرالذکر می گویند "ما فرزندان استدلالیم به هر طرف که استدلال بگرود می گرائیم".درک این حقیقت که دانش علمی که محصول پژوهش است ابزارهای قدرتمند و رمز بقای استقلال است و استقلال هر نهادی به اتکای پشتوانه مبانی علمی،تدبیر و کاوش جمعی اعضایش است که پابرجا می ماند.باید این تلقی را داشته باشیم رابطه بین علم و قدرت هرگز رابطه ای ایستا نخواهد بود و این رابطه به طور مداوم در حال کمال است.در این حین یاد استدلال مرحوم آخوند خراسانی ذیل مباحث «جواهر و اعراض» افتادم که مسئله ای همانند را طرح می كند . معمولاً در هر زمانی بعضی از مردم در مورد افكار تازه ای كه معاصرین می آورند چنین می گویند كه این حرفهایی كه شما می زنید هیچ كس نگفته است و بنابر این حرف شما درست نیست. ایشان در الکفایه مثَل بسیار خوبی ذكر می كند: «می گوید انسان خوب است در مسائل علمی هم  مانند مسافر باشد نه مانند قاطن و ساكن.»
 بعضی در مسائل علمی مانند کسانی هستند كه جایی را برای مجاورت انتخاب كرده اند. اگر به یك فرد «مجاور» گفته شود كه چرا از آنجا نمی رود می گوید ما در جوار حضرت هستیم و نمی خواهیم از اینجا دور بشویم. بعضی، مسائل علمی را در حكم جوار حضرت قرار داده اند و نمی خواهند از جوار مسائلی كه به آنها خو گرفته اند جدا بشوند. ولی بعضی دیگر حكم مسافر را دارند یك شهر را كه تماشا می كنند قانع به آن شهر نیستند، باز به شهر دیگری می روند. ایشان یك مطلب دیگر هم می گویند كه نكته ی خوبی است.«می گویند هیچ وقت آدم عاقل بدون دلیل با سخن بزرگان و سخن مشهور مخالفت نمی كند.»مستنبط از سخن حکما و اندیشمندان ،علم گرایی ؛ عقلانیت ، عنایت به قواعد حاکم بر آناتومی  دادرسی عادلانه ، شرح و بسط مبانی و حقوق بنیادی ناظر به وکالت و استقلال آن از حاکمیت،همچنین تلفیق آن با موازین و بایسته های علمی و اجتماعی استقلال وکیل و آثار به جا مانده از آن ، سبب واکسینه شدن در برابر خطرات و تهدید های بالقوه و بالفعل خواهد شد .باید نگرش علمی پژوهشی به مساله استقلال وکیل و نهاد وکالت را رویکردی نو و مبارک پنداشت و انتظار می رود شورای اجرایی اسکودا و در راس آن جماهیر وکلای محقق با استقبال خود از این ایده نوین بیش از این کرسی های "مجلس علمی تخصصی وکیل مستقل"را در انتظار نگذارند ، چرا که بی تردید انعکاس نیک و برکات آن را در روزهای خوش استقلال پدیدار خواهد شد که تا زین پس دادگران پروازی بی پروا را تجربه نمایند .  تا که چه پيش آيد و چه در نظر افتد.